Από πού βλέπεις πιο καθαρά τον κόσμο; Απο το Λονδίνο ή απο τις Σπέτσες; Στο Λονδίνο περνάνε μυριάδες, σκορπάνε παντού και κυνηγάνε τα πάντα. Ενώ στις Σπέτσες οι μυριάδες έρχονται μ’ένα σκοπό – τις διακοπές τους. Συμπυκνώνονται, θένε δε θένε. Μπορείς και τους παρατηρείς πιο εύκολα: άλλο τα ψάρια στο πέλαγος και άλλο μαζεμένα στο θυνί.
Αυτά λέγανε με τον καφέ, οι «ακτινολόγοι της Ντάπιας». Τους ονομάζω έτσι, γιατί βλέπω πόσο σπάνια πέφτουν έξω. Αλλά πώς έγιναν “ακτινολόγοι”;
Για να κοιτάς σωστά, δεν φτάνει μόνο το παρατηρητήριο. Είναι και το πώς μαθαίνεις να κοιτάς. Μού το εξηγούν: πάρε ένα Λονδρέζο κι ένα Σπετσιώτη σερβιτόρο. Κι οι δυο συναντάνε κάθε καρυδιάς καρύδι: νέοι και γέροι, πλούσιοι και φτωχοί, σωστοί και βλαμμένοι.
Στο Λονδίνο σε πολιορκεί μια μόνιμη βαβούρα. Ενώ στις Σπέτσες η βαβούρα κάποια στιγμή κοπάζει. Κάνεις ένα βήμα πίσω και βλέπεις τη συνολική εικόνα. Η τριβή με τους επισκέπτες, σού αλλάζει την αντίληψη.
Στον έναν, η αντίληψη βγάζει κάλους. Ενώ στον άλλο, η τριβή την ακονίζει. Ο πιο τυχερός αποκτά και μια σοφία: να μπορεί, έναν τρίτο, να τον κρίνει αλλά και να τον νιώθει· να΄χει ψυχολογική απόσταση αλλά και συναισθηματική ταύτιση. Έτσι, σε ζυγίζει πιο σωστά από ό,τι εσύ τον εαυτό σου. Να πώς γίνεται «ακτινολόγος της Ντάπιας». Μαζί, αποκτά και μια ματιά οικουμενική, που πλάι της η ματιά του Λονδίνου μοιάζει επαρχιακή. Είναι θέμα ορίζοντα.
Σημείωση: Το απόσπασμα είναι από τις σελίδες 8-9 τού δοκιμίου «Ελλάς Οδηγίες Χρήσης» τού Πέτρου Χαριτάτου (Εκδόσεις «Περισπωμένη», Αθήνα 2017). Περισσότερα για το δοκίμιο εδώ => https://www.andro.gr/empneusi/petros-haritatos-hellas-odigies-xriseos/
.