όψεις και απόψεις στις Σπέτσες

Για ένα αληθινά «πράσινο νησί».

Άρθρο τού Αντώνη Ν. Ορλώφ, υποψηφίου των ‘Οικολόγων Πράσινων’ στις Σπέτσες

Οι Σπέτσες μπορούν να γίνουν ένα αληθινά ‘πράσινο’ νησί. Διότι τα σχολεία σήμερα διδάσκουν κάτι στα παιδιά, που απουσιάζει απο τους γονείς: την οικολογική συνείδηση. Έτσι, αλλάζουν οι νοοτροπίες. Το νησί μπορεί ν’αποκτήσει ένα πρόσωπο που είναι ταυτόχρονα πιο σύγχρονο και πιο κοντά στη φύση. Το «πώς» το εξηγούν τα εξής κεφάλαια:

Α. Τουρισμός και πολιτισμός.
Β. Τι οφείλει να πράξει η Αναργύρειος.
Γ. Καθαριότητα και ανακύκλωση.
Δ. Το τελικό ζητούμενο.

Α. Τουρισμός και πολιτισμός

Η οικονομία των Σπετσών, βασίζεται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό. Αμαξάδες, ταξιτζήδες της θάλασσας και της στεριάς, εστιάτορες, καφεζαχαροπλάστες, προμηθευτάδες, ενοικιαζόμενα δωμάτια, ποτάδικα, καϊκτσήδες, μηχανάκια, ποδήλατα, ξενοδοχεία, ρούχα, είδη τέχνης, φούρνοι, μπακάλικα, όλοι νοιαζόμαστε τι καιρό θα κάνει το Σαββατοκύριακο, πότε πέφτει τριήμερο. Όλοι εκτός των δημοσίων υπαλλήλων, που κι αυτοί θα λιγόστευαν σημαντικά, αν δεν υπήρχαμε εμείς, που ασχολούμαστε με τον τουρισμό. Ακόμα και η οικοδομή, που αποτελεί βασική ενασχόληση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, εξαρτάται από τον παραθεριστικό τουρισμό, όπως χαρακτηρίζουμε τους εύρωστους οικονομικά επισκέπτες, που απόκτησαν κατοικία για να παραθερίζουν στο νησί. Ακόμα και επαγγέλματα φαινομενικά άσχετα, όπως των ψαράδων, έχουν άμεση σχέση με τον τουρισμό: ποιος θα χρυσοπλήρωνε την ψαριά του Αυγούστου, αν δεν υπήρχαν οι τουρίστες να την αναζητήσουν και φυσικά τα μαγαζιά για να τη σερβίρουν…

Όλοι λοιπόν εμείς, έχουμε την τύχη να ζούμε σε έναν πανέμορφο τόπο, που οι άλλοι πληρώνουν για να μοιραστούν μαζί μας, τον ελάχιστο και πολύτιμο χρόνο των διακοπών που διαθέτουν. Έναν προνομιούχο τόσο από άποψη φυσικού κάλλους όσο και από άποψη αρχιτεκτονικής αισθητικής τόπο, που έτυχε να απέχει μόλις 5 λεπτά από την Πελοπόννησο και 2 ώρες από την Αθήνα. Σε έναν τόπο που εγκαινίασε τον ποιοτικό τουρισμό στην Ελλάδα και που από τότε, καταβάλει φιλότιμες ατομικές προσπάθειες, να σταθεί στο ύψος της ιστορίας του.

Όλα τα στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, αν το νησί έχει κόσμο, όλοι οι επαγγελματίες θα έχουν εργασία. Διότι όταν οι Σπέτσες ευημερούν, τότε θα ευημερούν και οι Σπετσιώτες.

Ευγένεια και καθαριότητα και αλληλοσεβασμός, είναι οι αρετές που καθρεφτίζουν τον Πολιτισμό ενός τόπου. Η καθαριότητα σε όλες της τις μορφές, είναι η μισή αρχοντιά και η ευγένεια, το καλωσόρισμα, η φιλοξενία είναι το άλλο μισό που στην πηγαία και ειλικρινή μορφή τους, μετράνε όσο όλες οι διαφημίσεις του κόσμου μαζύ. Αν επανεισαγάγουμε, όχι μεμονωμένα αλλά στο σύνολο μας, τις τόσο απλές και ευεργετικές αυτές, για μας τους ίδιους πρώτα, αρετές, θα προκαλέσουμε μιαν επανάσταση πνευματική, αντίστοιχη σε μέγεθος με αυτή των προγόνων μας, η οποία θα αποτελέσει πρότυπο για τα ελληνικά πράγματα ενώ τα περιβαλλοντικά και οικονομικά της επακόλουθα, θα συντελέσουν στο να μας θυμούνται τα παιδιά μας, με ευγνωμοσύνη, στους χρόνους που θα έρθουν.

Β. Τι οφείλει να πράξει η Αναργύρειος

Τα 2/3 της εδαφικής έκτασης των Σπετσών, ανήκουν στο ίδρυμα της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής. Σήμερα στεγάζει το Λύκειο Σπετσών, τα Τ.Ε.Ι. τουριστικών επαγγελμάτων Πειραιά. Τα καλοκαίρια ενοικιάζεται σα χώρος σεμιναρίων.

Ενώ η λειτουργία της διατηρεί μιαν επαφή με την εκπαίδευση, απέχει πολύ, από την αξιοποίηση της γής και των εγκαταστάσεων της. Κυρίως δεν εκπληρώνει τον βαθύτερο σκοπό της: να σφύζει από νειάτα, τα οποία με όρεξη και ενθουσιασμό για τις προοπτικές που ανοίγονται μπροστά τους, να χτίζουν υγιείς και ισορροπημένες προσωπικότητες, να ανυπομονούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, παράλληλα με την ατομική τους εξέλιξη.

Ένας τομέας που θα είναι πάντα επίκαιρος και γόνιμος προς ανάπτυξη, είναι αυτός της γεωργίας, της κτηνοτροφίας, της παραγωγής τροφίμων γενικά. Προτείνουμε η Σχολή να λειτουργήσει με ανάλογο αντικείμενο, στο πρότυπο της αμερικάνικης γεωργικής σχολής της Θεσσαλονίκης. Μπορεί η καλλιεργήσιμη έκταση που της αναλογεί να έιναι μικρή, μεγάλες εκτάσεις όμως έχουν διπλοκαεί. Γιατί λοιπόν να μη δημιουργήσουμε δάση από λεμονιές, αμυγδαλιές, κυδωνιές, αχλαδιές, χαρουπιές, κλήματα και ό, τι άλλο παραγωγικό ευδοκιμεί στον τόπο, ώστε να δημιουργήσουμε ένα Ζωντανό κεφάλαιο, για τις επόμενες γενιές.

Γ. Καθαριότητα και ανακύκλωση

Η καθαριότητα ενός τόπου εξαρτάται (1) απο αυτούς που λερώνουν και (2) απο αυτούς που διοικούν τον τόπο αυτό.

Ήδη υπάρχει ένα απλό σύστημα ανακύκλωσης στο νησί. Οι πολίτες όπως φαίνεται, είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν. Υπάρχουν οικογενειάρχες που για να μην απογοητεύσουν τα βλαστάρια τους που μάθανε για την ανακύκλωση στο σχολείο, μεταφέρουν τα υλικά στην Αθήνα!!! Έτσι, στις Σπέτσες, ήδη συγκεντρώνουν σε ειδικά σημεία (σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, τράπεζες, καταστήματα):

1) τις παλιές μπαταρίες, που είναι τόσο ζημιογόνες για το περιβάλλον.

2) Τα καμένα τηγανόλαδα, που για δεύτερη χρονιά ανακυκλώθηκαν με επιτυχία. Περίπου είκοσι (20) τόνοι! το χρόνο, αντί να καταλήξουν στη χωματερή και να μολύνουν το έδαφος, τα υπόγεια ύδατα, τη θάλασσα την ίδια, έχουν μια δεύτερη «ζωή», μετατρέπονται σε καύσιμα, με τη συμμετοχή σχεδόν 100% των επαγγελματιών του νησιού.

3) Τα χρησιμοποιημένα λιπαντικά έλαια, από τις μηχανές των σκαφών κυρίως, για τα οποία υπάρχουν πλέον τα ειδικά τεπόζιτα που τοποθέτησε το Λιμενικό Ταμείο.

Ακόμα χρειάζεται να προσέξουμε τα εξής:

4) Αλουμίνιο. Μόνο φέτος από δύο μαγαζιά (Ζωγεριά κ Αργύρης) μαζέψαμε 300 κιλά, προς 0,80 το κιλό (τα χρήματα πήγαν κυρίως σε άνεργο συμπολίτη μας που τα συνέθλιβε με το ποδι του…). Φανταστείτε το υπόλοιπο 98% που πάει στα σκουπίδια, πόση ενέργεια θα εξοικονομούσε, πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργούσε, πόσο λιγότερη μόλυνση θα προκαλούσε, πόσα χρήματα θα έβγαιναν.

5) Πλαστικό. Είναι η μεγαλύτερη πληγή για το περιβάλλον, με όλες αυτές τις τοξικές και καρκινογόνες ουσίες που απελευθερώνονται στον αέρα, που γίνονται βροχή και καταλήγουν στο πιάτο μας. Με την καύση του δημιουργειται το φαινόμενο του θερμοκηπιου, υπεύθυνο για την αύξηση της θερμοκρασίας και την απειλή για την καταστροφή του ίδιου του πλανήτη! Εύκολα μπορεί να συγκεντρωθεί σε κλουβιά, να συμπιεστεί και να πωληθεί.

6) Χαρτί. Εφ’όσον γίνει ανακύκλωση θα προκύψουν έξι θέσεις εργασίας, ενώ για τη διάθεση των αποβλήτων με υγειονομική ταφή μόνο μία. Το ίδιο χαρτί ανακυκλώνετεται 5-50 φορές, ενώ ένας τόνος χαρτί που ανακυκλώνεται, σώζει τη ζωή 17 δέντρων.

7) Γυαλί. Και για το γυαλί που ξοδεύουμε τόσο, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες ισχύουν ανάλογα, ενώ με το να χρησιμοποιούμε ανακυκλούμενες φιάλες, δίνουμε άμεση λύση στο πρόβλημα.

8) Οργανικά απόβλητα. Είτε προέρχονται από την κουζίνα μας είτε πρόκειται για κλαδέματα από τον κήπο μας, μπορούν να ανακυκλωθούν σε κάδους στον κήπο μας ή σε μια μονάδα κάπου στο νησί και να αποτελέσουν ένα πρώτης τάξης βελτιωτικό εδάφους (λίπασμα, κομπόστ).

Δ. Το τελικό ζητούμενο

Τα σκουπίδια να εξαφανιστούν. Τη θέση τους να παίρνουν τα υλικά προς ανακύκλωση, τα οποία μία κοινωφελής επιχείρηση  μπορεί να διαχειρίζεται προς όφελος όλων των κατοίκων, με την εθελοντική συμμετοχή όλων των κατοίκων, ακόμα και των επισκεπτών.

Όσο για τους αμετανόητους, αν υπήρχαν μετα από όλη αυτή την προσπάθεια, υπάρχουν τα διοικητικά πρόστιμα. Στοιχεία για την ταυτότητα τους, μέσα στα σκουπίδια, άφθονα…

Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει επιτέλους η διοίκηση, να δώσει στο περιβάλλον και την καθαριότητα, που πάντα θα είναι η μισή αρχοντιά, τη βαρύτητα που πρέπει. Πόσο μάλλον σε ένα νησί, με την ιστορία του δικού μας και με ένα παρόν, που εξαρτάται άμεσα από τον τουρισμό.

——