Είναι πολλές οι σκηνές που δείχνουν τον Αη-Γιώργη να σκοτώνει το δράκο, δηλαδή το «Καλό» να νικά το «Κακό». Αν το καλοσκεφτούμε, αυτές οι σκηνές δείχνουν μιαν ευχή και όχι μια πραγματικότητα. Δηλαδή δείχνουν το πώς θα θέλαμε να είναι ο κόσμος και όχι πώς είναι στ’αλήθεια. Είναι σκηνές μιάς αστήρικτης αισιοδοξίας. Διότι όλοι ξέρουμε ότι το κακό ξαναγεννιέται, ότι η μάχη απέναντί του δεν έχει τελειωμό. Στην πραγματικότητα ο δράκος ποτέ δεν σκοτώνεται, αλλά επανέρχεται πιο έμπειρος. Ο Αη-Γιώργης ίσα-ίσα προλαβαίνει να κάτσει λίγο να ξεκουραστεί. Πώς άραγε θα τους απεικόνιζε ένας μεγάλος ρεαλιστής όπως ο Ιερώνυμος Μπός ή ο Γκόγια;
Τώρα έχεις δύο επιλογές:
α) Επιστρέφεις στην αρχή (πίνακας περιεχομένων):
<a href="http://<<<ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ>>
β) Προχωράς στο επόμενο:
<<Τελωνισμός της ψυχής >>
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 