Είναι πρωί και με έπιασε η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ:
Όταν πρωί 6.30 π.μ. με ένα παλιό ποδήλατο να πηγαίνω στο Γυμνάσιο Παράρτημα της Α.Κ.Σ.Σ. Ένα κτίριο μουντό, παλιό, με σπασμένα τζάμια, να τουρτουρίζουμε από τα κρύο. Για πολλά χρόνια είχα ένα ποδήλατο … και με αυτό κινούμουνα στις Σπέτσες. Τώρα το έχω παρατήσει στην αυλή της φίλης μου Τούλας Ζώταλη.
Στο γυμνάσιο.
Στο κάτω όροφο ήταν τα πλυντήρια. Δουλεύανε Σπετσιώτισες, πλένανε και σιδερώνανε τα ρούχα των φοιτητών της ΑΚΣΣ.
Πολλές φορές έφευγα το πρωί από το σπίτι νηστικιά. Μια Σπετσιώτισσα συμμαθήτριά μου η Σπυριδούλα Βελιώτη, μού έλεγε, Άννα μέσα στο μαγειρίο της Α.Κ.Σ.Σ. δουλεύει ο ο κυρ Χρίστος Ζώταλης και ο πατέρας μου ο Κώστας.
Θα πάω στο μεγάλο διάλειμμα στις 10 π.μ. και θα σού φέρω σάντουιτσ. Τι ήτανε το σάντουιτσ; Μεγάλο ζεστό ψωμί με φέτα τυρί. Πολύ χορταστκό. Πώς τους θυμάμαι αυτούς τους καλούς ανθρώπους…
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 