όψεις και απόψεις στις Σπέτσες

Η Σίβυλλα όπως την είδε ο Dante Gabriel Rossetti

«Φέρνω στο μυαλό μου τις πανέμορφες, αριστοκρατικές Σπέτσες με τα yachts στο λιμάνι, τα αναπαλαιωμένα αρχοντικά, τις γοητευτικές γυναίκες να κυκλοφορούν με τα κίτρινα μακριά καφτάνια του Cavalli και τα σανδάλια Chloe. Αυτό το μικρό νησί της ένδοξης Μπουμπουλίνας θα αντέξει κάτι από το βάρος των διαμαντιών όλων αυτών των στεμμάτων, των φουρό, των καπέλων κ.ο.κ.;»

Νάτος λοιπόν ο σημερινός μύθος των Σπετσών – yachts, αρχοντικά, δόξα και γοητευτικές γυναίκες – όπως τον βλέπει η Σίβυλλα, που στη μυθολογία είναι μια γυναίκα με μαντική ικανότητα. Σίβυλλα λέγεται και η κοσμικογράφος στο «Βήμα». Άλλοι κοσμικογράφοι είναι μόνιμα γλύφτες. Η κλασικής παιδείας Σίβυλλα κρατά μια ειρωνική απόσταση κι έτσι συλλέγει πλούσιο υλικό για την ανθρωπολογική έρευνα στο κυνήγι της διάκρισης. Όταν λ.χ. εκπλήσσεται “Οh mon Dieu! Οποία banalité!” οι πιο παλαιοί αναγνωρίζουν το ύφος του Δημήτρη Ψαθά στο «Μαντάμ Σουσού». Διότι η banalité, η κοινοτοπιά, ο τρόπος ζωής του μέσου ανθρώπου, είναι ό,τι χειρότερο – μίασμα, αηδία – για τα πειραματόζωα της Σίβυλλας.

Ένα ένα τα χρονογραφήματά της είναι σαν στρόβιλος γεμάτος ατάκες, καρφιά και άνθη. Αν όμως τα στοιβάξεις και κάνεις λίγο πίσω, συνθέτουν ένα εγχειρίδιο για «την τέχνη του βίου» στους υπερβολικά πλουσίους. Διακρίνεις ένα τοπίο σαν πυραμίδα ζωγραφισμένη απο τον Ιερώνυμο Μπος, όπου απο χαμηλά αναβλύζουν συντριβάνια φθόνου και απο ψηλά κατρακυλούν καταρράκτες περιφρόνησης — ή, όπως λέει η εγγονή της Madame Chouchou, “des fontaines de jalousie, des cascades de mépris”.

Στο ίδιο ανθρώπινο τοπίο η Σίβυλλα δείχνει και το δίπολο που λέγεται «ιδιωτικός πλούτος, δημόσια φτώχεια» κάνοντας δήθεν αφελείς ερωτήσεις, όπως εδώ με σκηνή τη Μύκονο: «Στο «Sea Satin» στην περιοχή της Βενετίας δύο γνωστά ονόματα του επιχειρηματικού κόσμου «συγκρούονται» για ένα τραπέζι. «Καθημερινό φαινόμενο» σχολιάζει η Εσθήρ. «Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα και οι επιφανείς businessmen λύνουν τις διαφορές τους πάνω σε αστακούς, συναγρίδες και καβουροδαγκάνες» συνέχισε με απαξιωτικό ύφος. «Αλήθεια, darling, αν όλοι αυτοί αποφάσιζαν για μερικές εβδομάδες να σταματήσουν τις επισκέψεις σε κοσμοπολίτικες, πανάκριβες ταβέρνες και πρόσφεραν αυτά τα χρήματα στον κρατικό κορβανά, η πτωχή πατρίς δεν θα σωζόταν από τη… χρεοκοπία;» με ρώτησε η στενή μου φίλη. Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι έπρεπε να της απαντήσω… Είμαι άλλωστε τόσο άσχετη με τα οικονομικά!»

Περιμένουμε τη σοφή μάντισσα το φθινόπωρο στις Σπέτσες να πιεί το νεο Κάβα Τζιμάνη με τους ακτινολόγους της Ντάπιας, πριν απογειωθεί για το Gstaad.

Η Δελφική Σίβυλλα, απο τον Μιχαήλ Άγγελο.

—–