Ο Πέτρος Δαμδημόπουλος μας θυμίζει ένα διάλογο με βαθύτερο νόημα:
«Όταν αγόρασε την Σπετσοπούλα ο Νιάρχος, είπε όσοι μένουν εδώ θέλω να φύγουνε, να
είναι το νησί καθαρό. Ο μόνος που κατοικούσε τότε εκεί ήταν ο Ξυνός. Τον λέγαν έτσι
διότι έπινε ό,τι του δίνανε, ακόμα και το ξύδι. Ήτανε καλός άνθρωπος, καλός γλεντζές,
τραγούδαγε. Λέει τότε ο Ξυνός, μπορώ να δώ τον Νιάρχο; Zήτησε δηλαδή ακρόαση.
Συναντιώνται οι δυο τους όπως ο Μεγαλέξανδρος με το Διογένη, και τότε τού λέει
ο Ξυνός, άκου εδώ άνθρωπέ μου,
ο ουρανός κι η θάλασσα
έχουν το ίδιο χρώμα,
ο Νίαρχος και ο Ξυνός
θα μπούν στο ίδιο χώμα.
Μόλις άκουσε τη κουβέντα ο Νιάρχος, δίνει εντολή: θα τον αφήσετε να μείνει εδώ και θα
του βγάλετε κι ένα μισθό. Κι έτσι του κάναν ένα ωραίο σπίτι και του πηγαίνανε φαϊ γιατί
είχε χάσει πια το φως του.»
(πηγή, για περισσότερες λεπτομέρειες: https://spetses.wordpress.com/2011/03/19/xynos/ )
Η αφήγηση είναι από τη δημοφιλή σειρά «Βότσαλα», που θα τη βρεις εδώ => https://spetses.wordpress.com/vots/
Πάτα εδώ για το επόμενο βότσαλο:
<<Το χέρι του Άη Νικόλα>>