Ας μη ξεχνάμε τα τραγούδια της δημοτικής ποίησης.
Να πώς τα παιδάκια περιγράφουν τον Άδη,
όταν βγαίνουν να πούν τα κάλαντα του Λαζάρου:
-Λάζαρε, πές μας τι είδες, εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα καὶ πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι, νὰ ξεπλύνω τὸ φαρμάκι.
Τής καρδούλας μου τὸ λέω, καὶ μοιρολογώ καὶ κλαίω.
Και μια παραλλαγή:
« – Πες μας, αδερφέ μ’, το τ’ είδες
κει στον Αδη που επήγες.
– Είδα φόβους, είδα τρόμους,
βάσανα, καημούς και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδίας, των χειλέων,
και μη με ρωτάτε πλέον».
Πάτησε εδώ για το επόμενο κεφάλαιο: «7a50. Ο Λάζαρος του Μαγκλίνη».
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 