4. Μαχητικός 

Πως επιβλήθηκε στους Γερμανούς χούλιγκαν που θελαν όλα να τα σπάσουν.

ΠΕΤΡΟΣ ΔΑΜΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: Δύσκολη η γειτονιά που άνοιξα το πρώτο μου μαγαζί, στο κέντρο του Untertuerkheim, στη ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ, δίπλα στη ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ, δίπλα στο γήπεδο, στο ποδοσφαιρικό γήπεδο. Και γρήγορα μαθεύτηκε ότι ένας ξένος, ένας μη γερμανός, άνοιξε το (TRAUBE….), το κεντρικό μαγαζί στο εμπορικό κέντρο. Έτσι λοιπόν κάποια στιγμή όπως ήταν επόμενο, είχα και την επίσκεψη της μεγαλύτερης ομάδας χούλιγκανς που είχε η τοπική ομάδα της Στουτγάρδης, της ομάδας, της Κάμστατε κούβερ(Cannstatter Curve…). Έτσι λεγόταν. Υπό τη διοίκηση του Αντρέας Μαξσάντολφ Μπίπελ. Ετσι λεγόταν ο αρχηγός τους. Ένας τύπος σε στυλ Τζέγκινς Χαν, ένα τέρας, όσο μία πόρτα ήταν ο σωματότυπός του, τεράστιος, άγριος με τις μουστάκες, τις μαλλούρες του και τη βροντερή φωνή του.

Κάποια ωραία Κυριακή πριν τον αγώνα, εμφανίστηκαν όλοι μαζί, όχι όλοι μαζί βέβαια, ένα μέρος από αυτούς τέλος πάντων, 20, 25 άτομα. Το μαγαζί ήταν γεμάτο Κυριακή πρωί βέβαια. Θέλαν στην ουσία να με τρομοκρατήσουν γιατί ήμουν ξένος και είχα μπει στα δικά τους τα χωρικά ύδατα. Ο κόσμος μόλις τους είδε φοβηθήκανε, τραβηχθήκανε στη γωνία. Μπήκαν μέσα τέλος πάντων. Δεν έχασα την ψυχραιμία μου. Φώναξα το προσωπικό και τις σερβιτόρες να φέρουν μία γύρα ούζα να κεράσουν τους καινούριους πελάτες. Πράγματι ήρθαν οι σερβιτόρες, έφεραν τα σναπς και τα μπούζαμ(OYZA).

Πήρα κι εγώ ένα ποτήρι και πήγα να τσουγκρίσω μαζί τους. Όλοι μαζί κοίταζαν τον αρχηγό τους, και τουμπάρισαν τα ποτηράκια και έχυσαν το ούζο στο πάτωμα. Δε χάνω την ψυχραιμία μου. Φωνάζω τις σερβιτόρες, άλλη μία γύρα. Την ξαναφέρνουν δεύτερη γύρα. Ξανά τα ίδια. Τότε τους παρακάλεσα εφόσον δεν δέχονται το φίλεμά μου, να αποχωρήσουν από το μαγαζί. Εκεί βγήκε μπροστά ο αρχηγός τους, βγήκε ο Αντρέας, και μου είπε «δε θα μας πεις εσύ πότε θα φύγουμε, κολοξένε».

Προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, ξέρω ότι εκεί δε σηκώνει ούτε λόγια, ούτε τίποτα. Γερό παιδί, όπως προείπα και εγώ και καλός αθλητής. Έκανα μποξ χρόνια. Δεν έχασα καιρό. Και με ένα κροσέ τον ξάπλωσα κατευθείαν κάτω. Συνάμα είπα στους υπόλοιπους που έντρομοι κοίταξαν τον αρχηγό τους να πέφτει τάβλα κάτω, όποιος κουνηθεί, θα έχει την ίδια τύχη. Έτσι τελικά τον σήκωσα αυτόν επάνω, παρήγγειλα μία επόμενη γύρα ούζα.

Λέω, τώρα θα πιούμε; Πράγματι τους έκανε, το πήρε το τέτοιο, το ποτηράκι στο χέρι ο Αντρέας. Έκανε νόημα και στους άλλους, ήπιαν, μου ευχήθηκαν καλές δουλειές, και ρώτησαν αν θα μπορούσαν να ξανάρθουν πάλι μετά τον αγώνα στο γήπεδο. Περιττό να σας πω, γίναμε οι καλύτεροι φίλοι, και ησύχασα και τη γειτονιά από τους χουλιγκανισμούς της παρέας αυτής, γιατί γίνανε σταθεροί πελάτες μου, και δεν κουνιόταν φύλλο. Θα αναφερθώ αργότερα τι έγινε με την αστυνομία με αυτούς, που ήρθε και με συνεχάρη ο ίδιος ο διοικητής του τμήματος εκεί πέρα. Κάποια στιγμή θα σας τα πω αργότερα.

Τώρα έχεις δύο επιλογές:
α) Επιστρέφεις στην αρχή:
<<Πέτρος Δαμδημόπουλος>>
β) Προχωράς στο επόμενο:
<< 5. Γερμανία τέρμα >>