όψεις και απόψεις στις Σπέτσες

«Όταν αγόρασε το νησί ο Νιάρχος, είπε όσοι κάτοικοι είναι εδώ πέρα θέλω να φύγουνε, να μείνει το νησί καθαρό. Τότε ο μοναδικός κάτοικος που ήταν εκεί πέρα ήταν ο Ξυνός. Το όνομά του ήταν Δημήτρης Πετρούτσης, από το περίφημο σόι των ναυπηγών. Όμως τον ονομάσανε Ξυνό διότι του δίνανε κρασί κι έπινε, δεν πα νάτανε ξύδι, ό,τι του δίνανε τα’ πινε, γιατί του άρεσε το κρασί. Είχε και μια κατσίκα για να πίνει γάλα. Ήτανε καλός άνθρωπος, καλός γλεντζές, τραγούδαγε. Ήτανε και καλός ναυπηγός, έφτιαχε ωραίες βάρκες και καϊκια. Λέει τότε ο Ξυνός, μπορώ να δώ τον Νιάρχο; Zήτησε δηλαδή ακρόαση. Τον εδέχτηκε. Τότε του λέει ο Ξυνός, άκου εδώ άνθρωπέ μου,

ο ουρανός κι η θάλασσα
έχουν το ίδιο χρώμα,
ο Νίαρχος και ο Ξυνός
θα μπούν στο ίδιο χώμα.

Μόλις άκουσε την σοφή κουβέντα, λέει ο Νίαρχος: θα τον αφήσετε να μείνει εδώ και θα του βγάλετε κι ένα μισθό. Κι έτσι του κάναν ένα ωραίο σπίτι και του πηγαίνανε φαϊ γιατί είχε χάσει πια το φως του». (Αφήγηση του Στέφου Αλεξανδρίδη στο βιβλίο «Ανεξερεύνητες Σπέτσες» του Πέτρου Χαριτάτου, σελ. 189).

Οι καλόγεροι συνήθιζαν να έχουν νεκροκεφαλές και σκελετούς πλάι τους, για να μη ξεχνάνε την άβυσσο του θανάτου και τη ματαιότητα. Αυτό θύμισε ο Ξυνός στο Νιάρχο και τον συνέφερε για μια στιγμή, ενώ ο ένας στεκόταν στον πάτο της πυραμίδας κι ο άλλος στην κορυφή της.

Συμμετρική σύνθεση. Στον οριζόντιο άξονα, Νιάρχος και Ξυνός. Στον κάθετο, κότερο και βάρκα. Ζωγραφισμένο με κλασικά σχολικά σύνεργα: μαύρο στυλός, μαρκαδόροι και (για τα πρόσωπα) ξυλομπογιά.

Τώρα έχεις δύο επιλογές:
α) Επιστρέφεις στην αρχή (πίνακας περιεχομένων):
<<ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ>>
β) Προχωράς στο επόμενο:
<<Aκάκιος και Σπαχής>>