Παλιά, ο ηγούμενος τής Μονής Αγίου Νικολάου (το μοναδικό κτίριο τότε στην παραλία) είχε φιλοξενήσει τους αξιωματικούς ενός τούρκικου πολεμικού πλοίου. Τη νύχτα, ένας από αυτούς έκλεψε ένα ασημένιο καντήλι του Αγίου.
Ο σπετσιώτης ιστορικός Αναστάσιος Ορλάνδος διηγείται πως όταν σήκωσαν την άγκυρα, τα πανιά φούσκωσαν αλλά «το πλοίον δεν εκινείτο, αλλ’ έμενεν εις την αυτήν θέσιν του ως αν ήτο αγκυρωμένον.»
Ο πλοίαρχος τα χάνει• κάποια στιγμή, ο ηγούμενος – που ανακάλυψε την κλοπή – φτάνει με μια βάρκα και του λέει τι συνέβη. Ο πλοίαρχος «διέταξεν αμέσως επί ποινή θανάτου να παρουσιασθή ο κλέπτης. Έντρομος ο αξιωματικός, μάλλον ως εκ του θαύματος παρά ως εκ της ποινής, ού μόνο το κανδύλιον απέδωκεν, αλλά και χρήματα προς κατασκευήν και άλλου κανδυλίου.» (από το βιβλίο «Ανεξερεύνητες Σπέτσες» τού Πέτρου Χαριτάτου)
Η αφήγηση είναι από τη δημοφιλή σειρά «Βότσαλα», που θα τη βρεις εδώ => https://spetses.wordpress.com/vots/
Πάτα εδώ για το επόμενο βότσαλο:
<<Λέπρα στο Ντακάρ>>
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 