Λέπρα στο Ντακάρ

Αφηγείται η Άννα Μπάμπαλη τι συνέβη σε ένα από τα ταξίδια της:
Έτος 1977. Σενεγάλη, αραγμένοι στο λιμάνι του Ντακάρ. Η Λειλά, γυναίκα του ατζέντη με πάει να ψωνίσω τρόφιμα. Πηγαίνουμε σ’ένα  κατάστημα σαν της μάννας μου της Καίτης. Φορτώθηκα με τρεις σακούλες χάρτινες και περπατάμε να πάμε στο καράβι.
Σε μια μεγάλη πλατεία βλέπω 20-25 ανθρώπους παραμορφωμένους. Άλλος στο πρόσωπο, άλλος στα πόδια, στα χέρια. Η Λειλά λέει: περίμενε εδώ να πάω απέναντι στην αδελφή μου δυό λεπτά.
Οι άνθρωποι στην πλατεία  με χαιρέτισαν. Πλησιάζω, τους δίνω τα τρόφιμα και όσα χρήματα είχα. Με αγκαλιάζουν και μού φιλάνε τα χέρια. Σκεφτόμουν πως οι κακόμοιροι έχουν σακατευτεί από πόλεμο ή δυναμίτια. Καταφτάνει η Λειλά ουρλιάζοντας: «Μη με πλησιάζεις, ένα ταξί γρήγορα να πάμε στο νοσοκομείο».
Στο ταξί αυτή μπροστά με τον οδηγό κι εγώ πίσω. Στο νοσοκομείο ένας Γάλλος γιατρός  μου εξηγεί. Οι άνθρωποι που με αγκάλιασαν είναι μολυσμένοι με την «πάθηση του Χάνσεν» (λέπρα) και για πέντε χρόνια είμαι σε υψηλό κίνδυνο να να εμφανισθεί και σε μένα.
Στο καράβι λέω στο Γιώργο τι έγινε. Λέει, «αμέσως ένα καυτό μπάνιο και μετά βάλε παντού στο σώμα σου άσπρο οινόπνευμα». Ήμουν τυχερή και ποτέ δεν παρουσίασα κανένα σύμπτωμα της.

Η αφήγηση είναι από τη δημοφιλή σειρά «Βότσαλα», που θα τη βρεις εδώ =>
 https://spetses.wordpress.com/vots/

Πάτα εδώ για το επόμενο:
<<ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΣΠΕΤΣΩΝ>>