Η αφήγηση που ακολουθεί, αφορά μιαν απλή γυναίκα που διακρίθηκε με τον ηρωϊσμό της στην Κατοχή. Ευεργέτησε δεκάδες οικογένειες στις Σπέτσες. Όμως όλοι την ξέχασαν εκτός απο τους γείτονές της.
«Λίγες δεκάδες μέτρα παρακάτω [Σημ: απο τον παραλιακό δρόμο των Σπετσών προς την Κουνουπίτσα] ένας δρόμος μας οδηγεί προς την εκκλησία των Αγίων Αποστόλων. Εδώ πέρα έμενε η Άγνες Κατραμάδου, που το 1944 γλύτωσε 70 Σπετσιώτες από το εκτελεστικό απόσπασμα. Ήταν μια Γερμανίδα που είχε παντρευτεί Σπετσιώτη κι έμεινε χήρα. Οι Γερμανοί είχαν έρθει για να εκδικηθούν το θάνατο δυο στρατιωτών τους, που τους σκοτώσαν οι αντάρτες στο ξενοδοχείο του Καρδάση στη Ντάπια. Στήνουν το πολυβόλο μπροστά στο Ποσειδώνιο και βάζουν τους άντρες στη σειρά. Τότε από το πλήθος βγαίνει μια παχουλή κυρία με λουλούδια και εξηγεί με θάρρος στον αξιωματικό πως κάνει μεγάλη αδικία σε αθώους ανθρώπους, διότι οι ένοχοι είχαν έρθει από απέναντι. Ήταν η Άγνες. Τη θυμούνται οι γείτονές της, η Ευαγγελία Χαλικιουργά κι ο Γιώργος Βρονταμίτης: «Μόλις είδαν τι ετοιμάζαν, τρέχουν να τη βρουν, ‘έβγα κυρά Άγνες, έλα να τους πεις!’ Πάει και τον βρίσκει τον αξιωματικό, ήτανε πατριώτες, από την ίδια πόλη. Άν δεν ήταν η Άγνες θα χτίζαν ένα μεγάλο μνημείο για τους σφαγμένους· αλλά που σταμάτησε τη σφαγή, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε! Πέθανε φτωχιά και ξεχασμένη» (πηγή: σελ.193, «Ανεξερεύνητες Σπέτσες» του Πέτρου Χαριτάτου, έκδοση Road, Αθήνα 2004).
Τώρα έχεις δύο επιλογές:
α) Επιστρέφεις στην αρχή (πίνακας περιεχομένων):
<<ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥ ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΟΥ>>
β) Προχωράς στο επόμενο:
<<Έκλεψε το καντήλι>>
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 