Η βιογραφία που ακολουθεί, είναι το δικό μου μνημόσυνο για το Στέφανο Αλεξανδρίδη (1926-2009).
Περιέχει 7 κεφάλαια, με ιστορίες που μού έλεγε απο το 2002, και που κατόπιν τις διαμόρφωσε ως άρθρα για τον «Σπετσιώτικο Αντίλαλο» του 2006, 2007 και 2008 (τεύχη 168, 170, 172, 175, 176, 178, 179, 187, 188, 189 και 193).
Ο Στέφος κι ο Δαμιανός με τους γονείς τους.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. Βίος και πολιτεία
Οι περιπέτειες στο ταξίδι προς τις Σπέτσες. Η κλέφτρα γριά. Μαθητευόμενος ράφτης. Να φάνε καρούμπαλα! Φωτογράφος. Πολιτικός.
2. Παιδικές αταξίες
Τα κορόμηλα της κυρά Νέτας. Κοτσιλιές στο δέμα. Στο σχολείο. Μια μαγική εικόνα. Η Ρουκουντούνα και η σκρουκοφωλιά. Παγίδες στους περαστικούς. Βρε τουρκόπουλα!
3. Τσαγγάρης και φωτογράφος
Σόλες απο γαϊδουροτόμαρο. Σόλες απο αεροπλάνο. Στο Λενίδι για φωτογραφίες.
Ο Στέφος 24 ετών.
4. Κινηματογραφιστής
Η απάτη του καθηγητού. Να το βρει απο τον Θεό. Κλεμένες ταινίες. Μετά τον πόλεμο.
5. Κατοχή και πείνα
Ο Μπάχτονας. Επίθεση της Ακρίδας. Un gato un panino.
6. Οι τρελοί των Σπετσών
Για ν’ασχολούμαστε: τρελοί τότε, σελέμπριτι τώρα. Ανδρέας Κάλης, παραγγελιοδόχος. Αντώνης Καλάς, μορφωμένος. Τάκης Καλούδης, απο καλή οικογένεια. Τσουρίνας, αχθοφόρος. Μισόλας, στρατιώτης. Μπύρος ή Κάνουλας. Παρατηρήσεις για το θέμα των «τρελών».
7. Κατοχή και βία
Η βύθιση του «Κέφαλου». Αντίο πείνα! Ικετεύω τον αντάρτη. Ο Δήμαρχος Πολύβιος Λεκός. Τρόφιμα απο τους Γερμανούς. Το τραγικό του τέλος.
Με τον Στέφανο Αλεξανδρίδη γνωριστήκαμε το 2002 όταν άρχισα να μαζεύω υλικό για το βιβλίο «Ανεξερεύνητες Σπέτσες».
Ερχόταν στις Σπέτσες κάθε Τετάρτη απο το Κρανίδι, για τις δουλειές του. Εκείνη την εποχή ξεκινούσε η
Ο Στέφος 79 χρονών.
ψηφιακή φωτογραφία κι η ψηφιακή επεξεργασία στον υπολογιστή, κι όλο έφερνε αρνητικά και φωτογραφίες για να τις τυπώσουμε. Το θεωρούσε μεγάλη πρόοδο, σε σύγκριση με το σκοτεινό θάλαμο και τα υγρά. Κι έτσι είχαμε κάτι ν’ανταλλάξουμε: εκείνος ιστορίες κι εγώ απορίες και ψηφιακές εκτυπώσεις. Έφερνε φωτογραφίες, τον ρώταγα, έλεγε τις ιστορίες τους κι εγώ τις έγραφα.
Τούτη τη βιογραφία την ονομάζω «Ο Στέφος και η εποχή του». Θα μπορούσε να έχει ως υπότιτλο «Η πείνα και οι μηχανές της». Αφορά μια εποχή που πολλοί νομίζουν πως δεν θα ξανάρθει, μια εποχή με πείνα, κι ακόμα χειρότερα, με βία και ανασφάλεια. Όμως ξανάρχεται. Οι επόμενες γενιές θα’χουν δυσκολότερη μοίρα απο την τωρινή.
Πέτρος Χαριτάτος
———
όψεις και απόψεις στις Σπέτσες 